Op advies van een juf ging ik met Bem eens bij de kinderyoga kijken. Enigszins bevooroordeeld, want mijn “wiebelkont” en “verhalenverteller” krijg je echt niet 60 minuten stil op een yoga mat. Maar de juf zei dat het echt goed voor Bem zou zijn en ik vind dat je open moet staan voor nieuwe dingen. Ook als je 5 bent.

De les begon wat onwennig. Voor mijzelf. Want naast de yoga die ik volgde tijdens de zwangerschap van Bem ben ik nou niet bepaald een Yogi. Ik wist dus ook niet precies wat ik ervan moest verwachten. En Bem, die had het “schoolse” snel in de gaten en ging keurig op zn matje zitten luisteren naar “de juf”. Mooi om te zien dat hij zich al goed aan kan passen aan de omgeving waar hij mee geconfronteerd wordt.

Tijdens de les groeide mijn trots verder. Bem deed keurig mee met de oefeningen die wisselde van rustige focus spelletjes naar actievere “uitschud momenten”. Zo oefenden we een soort mantra op onze vingers “Vrede Begint In Mij”. En deden we een aap na die door een bij geprikt werd “OeAahAuwOehAahAuw”.

Aan het einde van de les hadden we het over vriendelijkheid, wat dat was en wat voor vriendelijks we zouden gaan doen. Bem die die ochtend nog met Mik om een brandweerauto stond te schreeuwen wist te vertellen dat hij die dag al zijn speelgoed met zijn broertje zou delen. Hij mag dan 5 zijn, maar hij is blijkbaar al wijs genoeg om een les te leren en direct te koppelen aan de praktijk. Dapper dat hij niet de makkelijke weg, maar zelf een uitdaging koos waar hij ook echt zn best voor moest doen. Had ik al gezegd dat ik een trotse moeder ben?

De rest van de dag verliep niet heel anders dan normaal. Natuurlijk waren er de momenten dat hij om een snoepje zeurde, en het avondeten was natuurlijk ook weer niet naar zijn zin. Maar hij deed echt zijn best om zijn speelgoed te delen. En toen Toine hem hielp met de lego zei hij uit zichzelf “dat is heel vriendelijk papa”.

Enkele dagen later was er weer eens “paniek” in huis. In plaats van hem direct streng toe te spreken voelde ik aan dat het misschien beter was eerst even te vragen wat er precies aan de hand was. Op mijn vraag “wat gebeurt er in je hoofd?” wist Bem de een mooie omschrijving als antwoord te geven. “Mama, het is zo onrustig in mijn hoofd, net zoals de aap die door de bij geprikt was.”

Ik vind het echt super mooi om te zien dat een kind van 5 uit een uur Yoga al zulke mooie lessen weet te halen. En ik zou heel graag meer handvatten krijgen hoe ik Bem kan begeleiden die “aap in zn hoofd” onder controle te krijgen. Voor ons zeker een reden om vaker naar deze lessen te gaan.

Stephanie van Hoek